Ewolucja religii #1 – Animizm

Pierwotnie miałem wrzucać ten cykl tylko na Patreona...jednak stwierdziłem - chrzanić to. Piszę dla Was nie dla kasy, czy dla siebie...jak przyjdzie czas i dobra aura, to i tak będę robił tylko to - czyli pisał. Więc...smacznego :)

W tym cyklu zajmę się analizą tego, jak rozwijała się na świecie religia. Od pierwszych, pierwotnych wierzeń do dzisiejszej sytuacji. Chcę zaprezentować jak zmieniały się wierzenia, pokazać ich cechy wspólne i unikalne. Sięgając do dziesiątek tysięcy lat wstecz, aż do chwili dzisiejszej. Przechodząc od pierwotnych wierzeń do nowoczesnych ruchów religijnych, przez wszystkie kontynenty i kraje. Nie uciekając od wykazania różnic miedzy odłamami tych samych religii i wskazywania gdzie znajdują te odłamy wspólne mianowniki z innymi wierzeniami. Krytycznie i niepoprawnie…ja to ja. Zatem. 

Zaczynamy!

Pierwsza, z natury swojej pierwotności będzie ogólnie ujmowana religia animistyczna. Lub lepiej – wierzenia animistyczne, bo religie są pokłosiem zaadaptowanych wierzeń.

Ramy czasoprzestrzenne

Animizm datujemy nawet do 40 000 lat p.n.e. i jest praktykowany w rożnych formach do dziś. Występował, zgodnie z dostępnymi źródłami, we wszystkich szerokościach geograficznych. 

Definicje

Animizm najczęściej jest definiowany, jako system wierzeń w to, że wszystkie przedmioty i istoty, ożywione i nieożywione, posiadają swoją warstwę duchową, cechy duchowe. Animizm jest na tyle powszechny i „zwyczajny” wśród pierwotnych ludów, że bardzo często nie mają one własnych, unikalnych nazw dla swoich systemów wierzeń i traktują je, jako element otaczającego ich świata. Należy też zaznaczyć, że w animizmie nie funkcjonuje typowy dla wielu systemów religijnych, dualizm ciało/materia – duch/dusza. Często warstwy duchowe są nadawane takim abstrakcyjnym „bytom” jak słowa, imiona czy metafory.

Pojęcie animizmu zostało po raz pierwszy sformułowane w odniesieniu do ewolucji religii i badań antropologicznych w 1871 roku w książce Sir Edwarda Tylora „Kultury Prymitywne”. W tej książce zdefiniowany jest on, jako „generalna doktryna dusz i bytów duchowych; idea przetrwania życia i woli w naturze”. Jednak często tak szerokie ujęcie animizmu jest dyskredytowane, jako eliminujące rzeczywista złożoność tego systemu wierzeń.

Założenia 

W odniesieniu do zwierząt, panuje poczucie, że ich działania i życie jest oparte na intencjonalnym, celowym i zaplanowanym cyklu. W związku z tym, jeżeli człowiek ingeruje w ten cykl, żeby zaspokoić swoje potrzeby, musi zadość uczynić systemowi, który złamał, zaburzył. W niektórych formach, animizm nadaje te cechy także roślinom, grzybom czy kamieniom. Osobowość i duchowość jest nadawana także żywiołom, pogodzie czy formacjom roślinnym, skalnym. 

Prostymi przykładami takich zachowań są:

• Oddawanie drzewu podarku za zerwany owoc (kultury pogańskie).
• Odprawianie modłów dziękczynnych i rytuały przygotowań żywności ze zwierząt (Indianie amerykańscy).
• Traktowanie burz z piorunami, jako „złego humoru” pogody.

Poza związkami z istotami i przedmiotami z naszego świata, animizm definiuje także kontakty i związki z bytami czysto duchowymi. Należy jednak pamiętać, że nie możemy tego włączyć w powszechny dla nas dualizm, te wierzenia są jego pozbawione i nie mogą być rozpatrywane w taki sposób. Należy tez wyraźnie odróżnić animizm od panteizmu (indywidualizm każdej duszy versus współdzielenie tej samej natury duchowej).

Bezpośrednio z animizmu wywodzą się takie systemy wierzeń jak fetyszyzm, szamanizm czy totemizm. Ale to rozwiniemy w kolejnej części. Już niebawem.

PS. To jeszcze nie to. Będzie jeszcze jeden wpis...trochę z Wami igram, ale co tam 😈😈😈