Szariat #1
Wznawiam,
odświeżam rzecz, która chodzi mi po głowie od dawna. I nadal nie znalazłem
polskiej wersji tych tekstów. Więc jest to jak najbardziej zasadne. W
najbliższym czasie zamknę też czytanie Koranu (zrobię
eBooka) i będziemy mieli komplet wiedzy o Islamie.
Wiec nie
docinam się od krytykowania religii. Co to, to nie.
Tyle wstępem do
odświeżenia.
Do meritum…
Szariat jest
prawem wywodzący się bezpośrednio z Koranu i sunny (opowieści z życia
Mahometa). Mahomet jest w Islamie wzorem do naśladowania w każdej sferze życia.
Jeśli w sunnie jest opisane jak Prorok się podcierał, to wskazane jest, żeby
muzułmanie robili to tak samo. Tyle podstawy.
Teraz kilka
słów samej konstrukcji i sposobie stosowania szariatu. O tym też mówią pierwsze
„Problemy” w tekście. Wrzucę teraz trzy pojęcia, z którymi się zetkniemy i bez
których nie skumamy, o co chodzi (pozostanę przy angielskiej pisowni tych
pojęć).
Ijtihad – to praktyka „niezależnego
rozumowania” w islamskiej legislacji. Dlaczego to jest w cudzysłowie? Bo nie
oznacza to dowolnej interpretacji. Co to, to nie! Ijtihad to
wnioskowania z analogii na podstawie Koranu, sunny, historii prawa i teologii w
odniesieniu do spraw, które nie są wprost zaadresowane przez szariat. Czyli nie
mówimy tutaj o dowolności decyzji. Mówimy o podciąganiu nierozstrzygniętych
problemów pod już rozstrzygnięte w totalnej zgodzie z religijnymi źródłami
Islamu.
Mujtahid – to uczony muzułmański, który
jest uprawniony do stosowania ijtihad. Jest swoistym „doktorem
prawa” w świecie islamskim.
Taqlid – oznacza postępowanie zgodnie
z wykładnią Mujtahida.
Na początek to
wystarczy. Jeśli będą się pojawiać dodatkowe pojęcia, będę je wyjaśniał na
bieżąco.
Oryginał znajdziecie TUTAJ. Tłumaczenie jest moje, więc jeśli macie obawy, co do obiektywizmu – to macie rację.
Czytajcie oryginał
lub uczcie się arabskiego :)
Zaczynamy!
Problem 1: Konieczne jest by
Muzułmanin wierzył w fundamenty wiary zgodnie z własną wiedzą i zrozumieniem, i
nie może słuchać i podążać za nikim na podstawie tylko danego słowa, na
przykład – nie można podążać za kimś tylko na podstawie tego, że on powiedział,
że ma racje. Jednakże, jeśli ktoś, kto posiada wiarę w prawdziwy Islam i
znajduje to pokrycie w jego czynach, jest muzułmaninem i wierzącym w Boga
(Mo’min), nawet, jeśli nie jest zbyt oddanym wiernym, prawa będą mu służyły
dobrze. W odniesieniu do praw religijnych, poza tymi, które są jasno i
jednoznacznie sprecyzowane lub bezdyskusyjne, osoba musi:
- Być Mujtahidem,
zdolnym do wnioskowania i dedukcji z religijnych źródeł i dowodów;
- Jeśli nie jest
Mujtahidem, powinien słuchać i być posłusznym wyrokom (fatwa) Mujtahida;
- Jeśli nie jest
Mujtahidem ani wyznawcą (Muqualid), powinien działać z ostrożnością, w
taki sposób by zapewnić spełnienie obowiązku religijnego. Na przykład,
jeśli Mujtahid uważa jakiś akt za zabroniony (haram), ale inni uważają, że
nim nie jest, to nie powinien tego robić. Podobnie, gdy Mujtahid uważa
jakiś czyn za obowiązkowy (wajib), podczas gdy inni uważają ze jest on
jedynie rekomendowany (Mustahab), powinien być dokonany. Dlatego
obowiązkiem dla osób niebędących Mujtahidami lub nie zdolnych do używania
środków ostrożności (Ihtiyad), jest słuchanie i postępowanie zgodnie z
wytycznymi Mujtahida.
Komentarz: To prawo mówi jasno – nie ważne,
co myślisz i co uważasz – masz słuchać prawodawców. Nie jesteś uprawniony do
samodzielnego stanowienia interpretacji świętych pism w zakresie jakichkolwiek
praw. Masz słuchać tych, którzy są do tego wyznaczeni.
Problem 2: Taqlid w prawach
religijnych oznacza działanie zgodnie z werdyktami Mujtahida. Konieczne jest,
żeby Mujtahid był mężczyzną, wyznawcą dwunastu imamów (Shi'ah Ithna Ash'ari),
osobą dorosłą, o zdrowych zmysłach, urodzoną z prawego łoża, żywą i sprawiedliwą.
Osobę określa się, jako sprawiedliwą, gdy wykonuje wszystkie czyny, które są
obowiązkowe dla niej i nie robi żadnych rzeczy zabronionych. Znakiem, ze ktoś
jest sprawiedliwym jest to, że ktoś ma wyraźnie dobry charakter i jeśli wypytać
ludzi z jego miejsca zamieszkania, sąsiadów, lub tych, z którymi mieszka to
potwierdzą jego dobre zachowanie. I jeśli wiemy, że werdykty Mujtahida są
odmienne od tego, co spotyka nas w codziennym życiu, konieczne jest by Mujtahid
zyskał poparcie A’lama (najbardziej wykształconego w doktrynach i naukach
Islamu), który rozumie boskie prawa lepiej niż jakikolwiek współczesny
Mujtahid.
Komentarz: Poza oczywistym wyznaczeniem tego,
że Mujtahid może być wyłącznie mężczyzną, mamy tutaj jeszcze jedną ważną rzecz.
Otóż Mujtahid ma nadrzędnego sobie typka, czyli A’lama. A’lam to ktoś, kto jest
w praktyce Ulemem lub Imamem (islamskim duchownym). Mujtahid jest poza stanem
kapłańskim, więc musi podlegać komuś z kleru…to jasne!
Problem 3: Istnieją trzy sposoby
identyfikacji Mujtahida i A’lama:
- Gdy osoba jest pewna,
że dana osoba jest Mujtahidem lub uczonym. By to uczynić, sama musi być
uczona i posiadać zdolność do identyfikacji Mujtahida lub A’lama;
- Gdy dwie osoby, które
są uczone i sprawiedliwe i posiadają umiejętność do identyfikacji
Mujtahida lub A’lama, potwierdzą, że dana osoba jest Mujtahidem lub
A’lamem i nie spotkają się z opinią dwóch innych uczonych, którzy to
zakwestionują. Faktycznie, bycie Mujtahidem lub A’lamem może być ustalone
poprzez świadectwo tylko jednej, zaufanej i wiarygodnej osoby;
- Gdy grupa ludzi
uczonych, którzy posiadają umiejętność do identyfikacji Mujtahida lub
A’lama, zaświadczą, że dana osoba jest Mujtahidem lub A’lamem, po
warunkiem, że wyznaczony jest zadowolony z ich świadectwa.
Komentarz: Czyli wszystko jest arbitralne.
Żadnych testów, żadnych faktycznych umiejętności. Wystarczy przekonać kilka
osób i gotowe – zostajesz personą w społeczności…
Problem 4: Jeśli ktoś
wie, że wyrok Mujtahida różnią się od codziennych praktyk, oraz, że niektórzy
Mujtahidzi są bardziej zdolni od innych, ale jest niemożliwe ustalenie
najzdolniejszego, wtedy powinien działać w oparciu o werdykt już wydany. Jeśli
jest niemożliwe działanie z uwzględnieniem tego wyroku, to powinien podążać za
oceną Mujtahida, których uchodzi za najlepiej wykształconego, zdolnego. Jeśli
ustali, że obydwaj są podobnego poziomu, wtedy ma wybór.
Komentarz: Szok! Muzułmanin może
wybrać pomiędzy Hitlerem a Stalinem. WOW! Ale w żadnym wypadku nie wolno mu
myśleć samodzielnie!
Problem 5: Są cztery
metody pozyskiwania werdyktów Mujtahida:
- Gdy
człowiek słyszy samego Mujtahida.
- Gdy
werdykt Mujtahida jest cytowany przez dwie sprawiedliwe i uczciwe osoby.
- Gdy
człowiek słyszy werdykt od osoby, z której stanowiskiem się zgadza.
- Poprzez
czytanie książki Masae’l (zbiór praw, kodeks), po warunkiem, że zgadza się
z prawdziwością książki.
Komentarz: Nie za bardzo kumam, o
co chodzi z tym zgadzaniem się. Zapewne chodzi o to, że w głowie muzułmanina,
werdykty są zgodne z wykładnią Koranu i Sunny. Oczywiście pojawia się tutaj
problem interpretacji, ale jak wiemy, tylko wybrani mogą interpretować Koran, a
reszta to barany, wiec nie mamy problemu.
Problem 6:Tak długo jak osoba jest
pewna, że werdykt Mujtahida się nie zmienił, może działać zgodnie z tym co jest
zapisane w księdze Mujtahida. Jeżeli podejrzewa, że werdykt mógł się zmienić,
musi zbadać sprawę.
Komentarz: To jest akurat
logiczne.
Problem 7: Jeśli wysoko
postawiony, wyedukowany Mujtahid (A’lam Mujtahid) wydaję fatwę (zakaz, klątwę)
w jakiejś sprawie, wyznawcy nie mogą działać w zakresie tej fatwy zgodnie z
orzeczeniem innego Mujtahida. Jeśli jednak nie wydaje on fatwy, a jedynie
ostrzeżenie (Ihtiyat), że człowiek powinien w takiej to, a takiej sytuacji
robić coś, na przykład, jeśli mówi, że jako środek zapobiegawczy, w pierwszej i
drugiej codziennej modlitwie (Rak'at of the Salat) powinien czytać kompletną
Surę po Surze „Hamd”, wyznawca może działać na tej podstawie, co jest nazwane
obowiązkowym zapobieganiem (Ihtiyat Wajib) lub działać pod fatwą innego
Mujtahida którego słuchanie jest dozwolone. Jeżeli jednak drugi Mujtahid
zarządzi, że sama Sura „Hamd” wystarczy, wtedy można nie odmawiać drugiej Sury.
Komentarz: Tutaj zaczynamy
widzieć już do jakiego poziomu te werdykty schodzą. A będzie tylko lepiej…
Problem 8: Jeśli A’lam
Mujtahid zaobserwuje ostrzeżenie przed lub po wydaniu fatwy, na przykład, jeśli
mówi że naczynie nieczyste (Najis) jest raz umyte w wodzie Kurr (około 388
litrów), to staje się czyste (tahir/pak), jednak jako środek zapobiegawczy,
powinno być umyte trzy razy, wyznawcy mogą nie działać według ostrzeżenia.
Takie ostrzeżenie jest nazywane rekomendowanym (Ihtiyat Mustahab).
Komentarz: Czyli mamy fatwę jako
bezwzględny nakaz prawny, zwykłe, obowiązkowe i rekomendowane ostrzeżenia,
które są wskazane, ale nie są bezwzględnie wymagane. Niech żyje wolność!
Problem 9: Jeśli Mujtahid
umrze, to jego wyznawcy muszą stosować się do jego wytycznych tak, jakby żył.
Jeżeli był on bardziej uczony niż żyjący Mujtahid, wyznawca orientujący się w
codziennych wyznacznikach kodeksu, musi nadal podążać za werdyktami nieżyjącego
Mujtahida. Jeśli jednak żyjący Mujtahid jest lepiej wykształcony, wtedy
wyznawca musi się do niego zwrócić o radę i żyć zgodnie z jego werdyktami.
Komentarz: Czyli – niech naszym
sędzią będzie trup, skoro nowy jest głupi…
Problem 10: Jeśli ktoś
działa zgodnie z fatwą Mujtahida w danej kwestii, a po jego śmierci zaczyna
wyznawać innego Mujtahida, nie może działać zgodnie z fatwą martwego Mujtahida.
Komentarz: Czyli nie można
zaczerpnąć z mądrości dwóch uczonych. Trzeba albo słuchać trupa, albo
całkowicie oddać się pod sądy nowego tyrana.
Problem 11: Obowiązkiem
wyznawcy jest znajomość kodeksu dotyczącego spraw codziennych.
Komentarz: Zbędny…
PS. Dziś jeszcze podsumuję gównoburzę z narodowcami i facebookiem...bo debile czytają i nie rozumieją wszystkiego, wiec pójdę im z pomocą...
Komentarze
Prześlij komentarz