Niepoprawny

Wdałem się wczoraj na blogu w dyskusję na temat zjawisk paranormalnych i stosunku nauki do tych kwestii. Dziś chcę napisać, co nieco na temat tego, co rzeczywiście się dzieje w nauce w tych kwestiach. Okraszę to oczywiście swoją subiektywną refleksją i odrobiną humoru. Zjawiska W zakres zjawisk paranormalnych wchodzą – postrzeganie pozazmysłowe (ESP), telekineza, duchy, poltergeisty, życie po śmierci, reinkarnacja, leczenie wiarą, aury itd. Możemy ten zakres swobodnie rozszerzyć na istoty pozaziemskie, UFO i kryptozoologię. Głównie ze względu na podstawową definicję zjawisk paranormalnych. Zjawiska paranormalne to zdarzenia, które nie mogą być wyjaśnione przy użyciu zwykłego wnioskowania z doświadczenia ani przy pomocy naukowego dowodzenia. Różnią się od zjawisk nadprzyrodzonych, które dzieją się w wyniku działania sił innych niż prawa natury, są bliżej domeny religijnej i zjawisk nadnaturalnych, które w swojej istocie nie podlegają prawom natury i nie posiadają żadnego naturalnego wyj...

1. Kim jestem? 2. Skąd się wziąłem? 3. Dlaczego tu jestem? 4. Gdzie pójdę po śmierci? To są cztery, tak zwane, wielkie pytania. Możemy je lekceważyć, uciekać od nich, ale prędzej czy później wszyscy sobie na nie musimy odpowiedzieć. „Musimy” w sensie, że odpowiedzi na ten pytania znacznie ułatwią nam podstawienie siebie względem rzeczywistości. I nie oszukujmy się – zadajemy je sobie bardzo często. I tylko od naszej wewnętrznej uczciwości i odwagi zależy czy znajdziemy na te pytania odpowiedzi. Jest tez drugie dno tych pytań. Otóż często są one stawiane, jako wyzwanie dla ateistów. Oczywiście wierzący w odpowiedzi na te kwestie zawsze wsadzają koncepcje Boga i dla nich to jest najważniejsze. W dzisiejszym wpisie chce odpowiedzieć na te pytania z mojej perspektywy – sceptyka i ateisty. Ale przede wszystkim chce się tym podzielić. Kim jestem? To pytanie tylko z pozoru jest pytaniem prostym. Bo można odpowiedzieć – „jestem człowiekiem” i zamknąć temat. Tylko czy będzie to do końca uczciwe...

Kontynuujmy zatem. Zgodnie z zapowiedzią, nie będę się już denerwował powtórzeniami i plagiatowaniem Biblii. Po prostu będę wstawiał komentarz „Było” i „Biblia”. Oczywiście jeśli w powtórzeniach znajdę zaprzeczenie (Jak to? Przecież święte księgi nie mają zaprzeczeń, są idealne!) to nie będę odpuszczał. Startujmy. Treść Koranu biorę   STĄD Kolejność sur -   TU Poprzednie odcinki po tagu   KORAN (Ch 56;Tr 37) Szeregi - As-Saffat 37:1       Na tych, którzy stoją w szeregach, 37:2       I tych, którzy odpędzają gwałtownie, 37:3       I tych, którzy recytują napomnienie! 37:4       Zaprawdę, wasz Bóg jest Jeden! Troszkę arbitralnie wybrana liczba. A jak ilość Bogów równa się zero, to po prostu odkładam książkę bo mnie to się nie tyczy. A jak więcej niż jeden to co? Mało uniwersalny przekaz. 37:5       Pan niebios i zie...

Znajomy podesłał mi link do artykułu wPolityce z 13 czerwca 2013. Szczerze? Jebnąłem śmiechem… W tym artykule, autor, Witold Gadowski wywodzi tezę, że nazwa zespołu Enej, odnosi się do pseudonimu Petro Olijnyka, zbrodniarza, który był odpowiedzialny za mordowanie Polaków na Wołyniu w 1943 roku. Cofnijmy się trochę. Enej, to imię bohatera ukraińskiej trawestacji „Eneidy” Wergiliusza, autorstwa Iwana Kotlarewskiego. I taką genezę tej nazwy podaje zespół. Teraz zestawmy fakty. Zespół jawnie przyznaje się do fascynacji kulturą ukraińską. „Eneida” Kotlarewskiego była pierwszym, dużym utworem napisanym w żywym języku ukraińskim.  Olijnyk wykorzystał imię bohatera z dzieła Kotlarewskiego. Oprócz tego posługiwał się pseudonimami Roman i Serhij Teraz się zastanówmy. Czy w chronologii posługiwania się danym słowem, imieniem czy nazwą możemy zarysować związek przyczynowo skutkowy? Czy jeśli ktoś wykorzysta jakiś przydomek, imię i zrobi coś złego, to przy jego obieraniu patrzymy na źródło czy ...